Vrijdag 20 juli
Door: Rianne & Mariëtte
Blijf op de hoogte en volg Israel
20 Juli 2018 | Israel, Jeruzalem
Wij beginnen vast met het verslag, voor vertrek. Aangezien het nu 7.58 uur is en de bus over 2 minuten vertrekt zijn we er uiteraard nog niet allemaal (lees: 6 mensen inclusief Danja en zelfs René komt net aanlopen).
De eerste activiteit van vandaag zit er al op: de klaagzang bij het ontbijt (overigens nergens anders te lezen). Wat zijn we toch ook een stel verwende Hollanders....
Danja werd dolenthousiast van de VENZ die ze van al haar FANS kreeg. Doordat de boodschappentas eerst in de auto moest worden gezet vertrokken we iets later (dit lag dus niet aan de mensen die te laat waren of de mensen die zonder hagelslag binnen wilden stappen).
René opende de dag met psalm 124.
Het is vandaag de 9e van de maand Av. De dag waarop het joodse volk herdenkt dat de eerste tempel in Jeruzalem werd verwoest. Nationale treurdag. Maar omdat deze dag op Sjabbat valt wordt deze dag morgen pas herdacht. Danja vertelde wat ze op Sjabbat niet doet, en wat juist wel.
We gaan vanmorgen naar Yad Vashem (dat de namen niet vergeten zullen worden), ter herinnering aan de 6 miljoen Joden die in WO2 omgekomen zijn. Aan wie je vandaag ook zou vragen om hiervan een verslag te maken: ieder verslag zal anders zijn. Een ieder van ons heeft hier iets anders gelezen, gehoord of gezien wat hem/haar geraakt heeft toen een ieder in stilte, en iedere stap een stukje lager, door het museum ging. Een tocht waarbij geen weg terug was, je moest door. Met voor ons aan het einde licht en uitzicht over Jeruzalem.
A country is not just what it does - it is also what it tolerates
Bij de koffie hebben we hierover gepraat. Daarna gingen we met Danja naar het kindermonument. God zei tegen Abraham: "Kijk naar de sterren, zo groot zal ik jouw volk maken." In de Tweede Wereldoorlog stierven 1.500.000 kinderen. Ieder lichtje staat voor een kind wat in de oorlog overleden is. Een kind wat geen kind heeft gekregen, en deze 1,5 miljoen kinderen hebben geen nieuwe generatie voort mogen brengen.
Ezechiel 37:14: Ik zal mijn adem in jullie blazen zodat jullie weer levend worden. Ik laat jullie weer in jullie eigen land wonen.
Na deze indrukwekkende morgen vertrokken we naar de stad van David. Na de lunch werden de waterschoenen aangetrokken, lampjes opgezocht, werden de tassen in de locker gestopt (voor volwassenen want René vond een kinderlocker niet zo handig) en bekeken we een film over het ontstaan van de stad. Hierna liepen we door de tunnel, het merendeel door de tunnel van ruim 500 meter waarin bij het diepste punt het water 70 cm hoog was (tot de knieën van Roel dus). Indrukwekkend om te zien hoe dit gemaakt was, slingerend om hard steen en graven heen met een verval van slechts 30 cm.
Na het bezoek aan de stad van David (De oude stad) waren er twee mogelijkheden: naar de kerk waar wordt gedacht dat Kajafas hier recht deed of rondlopen in Jeruzalem. De meesten kozen voor de kerkbezichtiging. Het is zeer aannemelijk dat Kajafas hier recht deed, omdat er een mogelijke kerker is gevonden en put. We lazen in de kerker psalm 88.
De shoppers legden wat contact met de plaatselijke ondernemers, of andersom.
We verzamelden om 18.45 uur bij de klaagmuur, een aantal mensen klagend over de pijn in voeten/benen/rug na al het wandelen van vandaag. Iedereen uiteraard weer in heilige kleding. We zagen hoe de Sjabbat biddend, lezend, zingend en dansend ingeleid werd. Een ieder op z'n eigen manier, zowel qua kleding als qua beleving, mannen en vrouwen van elkaar gescheiden.
Bij aankomst in het hotel hadden wij inmiddels, rond 20.15 uur, een privé restaurant. Eén persoon had zelfs een privé ober om haar vochtgehalte terug op peil te brengen. Ook hier noemen we geen namen, nou ja.... als we die van de over hadden geweten hadden we hem genoemd, dat was in ieder geval een applaus waard. Dit geldt overigens niet voor de persoon die na het eten een sigaretje op de kamer ging roken waardoor wij, geschrokken van het alarm, een deel van de dagsluiting buiten hebben gedaan. Gelukkig wel loos alarm.
Na deze lange dag mogen we, dankbaar voor onze vrijheid, gaan slapen.
Shalom.
De eerste activiteit van vandaag zit er al op: de klaagzang bij het ontbijt (overigens nergens anders te lezen). Wat zijn we toch ook een stel verwende Hollanders....
Danja werd dolenthousiast van de VENZ die ze van al haar FANS kreeg. Doordat de boodschappentas eerst in de auto moest worden gezet vertrokken we iets later (dit lag dus niet aan de mensen die te laat waren of de mensen die zonder hagelslag binnen wilden stappen).
René opende de dag met psalm 124.
Het is vandaag de 9e van de maand Av. De dag waarop het joodse volk herdenkt dat de eerste tempel in Jeruzalem werd verwoest. Nationale treurdag. Maar omdat deze dag op Sjabbat valt wordt deze dag morgen pas herdacht. Danja vertelde wat ze op Sjabbat niet doet, en wat juist wel.
We gaan vanmorgen naar Yad Vashem (dat de namen niet vergeten zullen worden), ter herinnering aan de 6 miljoen Joden die in WO2 omgekomen zijn. Aan wie je vandaag ook zou vragen om hiervan een verslag te maken: ieder verslag zal anders zijn. Een ieder van ons heeft hier iets anders gelezen, gehoord of gezien wat hem/haar geraakt heeft toen een ieder in stilte, en iedere stap een stukje lager, door het museum ging. Een tocht waarbij geen weg terug was, je moest door. Met voor ons aan het einde licht en uitzicht over Jeruzalem.
A country is not just what it does - it is also what it tolerates
Bij de koffie hebben we hierover gepraat. Daarna gingen we met Danja naar het kindermonument. God zei tegen Abraham: "Kijk naar de sterren, zo groot zal ik jouw volk maken." In de Tweede Wereldoorlog stierven 1.500.000 kinderen. Ieder lichtje staat voor een kind wat in de oorlog overleden is. Een kind wat geen kind heeft gekregen, en deze 1,5 miljoen kinderen hebben geen nieuwe generatie voort mogen brengen.
Ezechiel 37:14: Ik zal mijn adem in jullie blazen zodat jullie weer levend worden. Ik laat jullie weer in jullie eigen land wonen.
Na deze indrukwekkende morgen vertrokken we naar de stad van David. Na de lunch werden de waterschoenen aangetrokken, lampjes opgezocht, werden de tassen in de locker gestopt (voor volwassenen want René vond een kinderlocker niet zo handig) en bekeken we een film over het ontstaan van de stad. Hierna liepen we door de tunnel, het merendeel door de tunnel van ruim 500 meter waarin bij het diepste punt het water 70 cm hoog was (tot de knieën van Roel dus). Indrukwekkend om te zien hoe dit gemaakt was, slingerend om hard steen en graven heen met een verval van slechts 30 cm.
Na het bezoek aan de stad van David (De oude stad) waren er twee mogelijkheden: naar de kerk waar wordt gedacht dat Kajafas hier recht deed of rondlopen in Jeruzalem. De meesten kozen voor de kerkbezichtiging. Het is zeer aannemelijk dat Kajafas hier recht deed, omdat er een mogelijke kerker is gevonden en put. We lazen in de kerker psalm 88.
De shoppers legden wat contact met de plaatselijke ondernemers, of andersom.
We verzamelden om 18.45 uur bij de klaagmuur, een aantal mensen klagend over de pijn in voeten/benen/rug na al het wandelen van vandaag. Iedereen uiteraard weer in heilige kleding. We zagen hoe de Sjabbat biddend, lezend, zingend en dansend ingeleid werd. Een ieder op z'n eigen manier, zowel qua kleding als qua beleving, mannen en vrouwen van elkaar gescheiden.
Bij aankomst in het hotel hadden wij inmiddels, rond 20.15 uur, een privé restaurant. Eén persoon had zelfs een privé ober om haar vochtgehalte terug op peil te brengen. Ook hier noemen we geen namen, nou ja.... als we die van de over hadden geweten hadden we hem genoemd, dat was in ieder geval een applaus waard. Dit geldt overigens niet voor de persoon die na het eten een sigaretje op de kamer ging roken waardoor wij, geschrokken van het alarm, een deel van de dagsluiting buiten hebben gedaan. Gelukkig wel loos alarm.
Na deze lange dag mogen we, dankbaar voor onze vrijheid, gaan slapen.
Shalom.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
