Dinsdag 24 juli
Door: Bram Wassenaar
Blijf op de hoogte en volg Israel
24 Juli 2018 | Israel, Tel Aviv
Dimona (Negev) – Ein Avdat – graf Ben-Gurion – dal waar David en Goliat streden – Tel Aviv
Kamelenfarm, Dimona (Negev)
Na een ontspannen avond aan het kampvuur en een met sterren bezaaide nacht, ontwaken we bijna allemaal in onze cabins op de kamelenfarm. Arie-Jan heeft deze nacht onder de blote hemel bij het kampvuur geslapen, samen met beestjes die over hem heen kropen…
Met de zon vroeg op, begint het al snel warm te worden. We ontbijten bij de bedoeïenen. Als pap-eter mis ik gewoon pap eten nu wel. Het kleine yoghurtje plaagt mij eerder, dan dat het mijn paphonger stilt. Gelukkig is er lekker fruit en sterke thee of koffie. En dan is het alweer tijd om deze plek van zand, stilte en kamelen te verlaten. Zelfs Danja heeft haar woestijnervaring overleefd; want aan luxe heeft het ons hier in de woestijn niet ontbroken.
Ein Avdat
We verruilen het zandlandschap voor een rotsachtige omgeving. We bezoeken het nationale park Ein Avdat. We lopen tussen hoge rotsen en langs groen giftig water. Op de heenweg spotten we al enkele wilde berggeiten (ibex) en ook grote roofvogels, waarschijnlijk gieren. Eentje komt vanaf zijn hoge nest naar beneden vliegen en weet ons zo te boeien dat Elja zich aan een rots stoot. Ook horen we en zien we luidruchtige vliegers als er jachtvliegtuigen overvliegen die het dal vullen met geraas.
Tussen de hoge rotsen zijn wij maar klein en het is een indrukwekkende plek. Het doet mij denken aan een plek waar we zo dinosaurussen tegen zouden kunnen komen; Ein Avdat is locatie die niet zou misstaan in Jurassic Parc.
Steeds dieper de wadi volgend lopen we onderlangs langs de ene rotswand, totdat we een dam moeten oversteken naar de andere kant. Uiteindelijk komen we dan uit bij de waterval, die samen met de zon een mooie lichtshow geeft van weerkaatsingen op de rotswand.
Na een filefoto op de dam, lopen we dezelfde route terug. We zien nog een groep berggeiten en na onze dorst gelest te hebben, hup weer in de bus.
Graf Ben-Gurion
Onze volgende halte is het graf van David Ben-Gurion (1886-1973) en zijn vrouw Paula (1892-1968). Het is een plek midden in de woestijn, waar hij graag begraven wilde worden. David Ben-Gurion was de eerste premier van Israël en heeft zich op vele manieren ingezet voor de nieuwgevormde staat. Hij werd overigens geboren als David Grün in Polen, maar veranderde later zijn achternaam in Ben-Gurion wat ‘leeuwenwelp’ betekent. In de tuin die er nu is zien we geen leeuwenwelpjes, maar wel weer wilde berggeiten met mooie gedraaide horens. Ook het uitzicht bij de grafstenen mag er zijn en we maken een groepsfoto. Na de lunch vervolgen we onze busreis naar Tel Aviv.
Dal waar David en Goliat streden
Als bonus maken we een stop bij het dal waar waarschijnlijk de legers van Israël tegenover de Filistijnen lagen. We beklimmen een rotsige heuvel en met uitzicht op het dal leest René het verhaal van David en Goliat voor (1 Samuël 17). Het begint zo:
“1 Samuël 17:1 De Filistijnen bereidden opnieuw een oorlog voor. Ze verzamelden zich in Socho in Juda en sloegen hun kamp op in Efes-Dammim, tussen Socho en Azeka. 2 Saul riep het leger van Israël op en sloeg zijn kamp op in de Terebintenvallei. Daar stelden ze zich op tegenover de Filistijnen: 3 op de ene helling stonden de Filistijnen en op de andere de Israëlieten; het dal lag tussen hen in. 4 Uit de gelederen van de Filistijnen trad een kampvechter naar voren, een zekere Goliat uit Gat, een man van ruim zes el lang. 5 Hij had een bronzen helm op zijn hoofd en droeg een bronzen schubbenpantser dat wel vijfduizend sjekel woog.”
Indrukwekkend om hier het hele verhaal te horen. Ook indrukwekkend is dat Goliat langer geweest moet zijn dan Roel! Ruim zes el is meer dan 6 x 44cm = 2,64m. Ook de gevechtsuitrusting liegt er niet om. Met het gewicht van een sjekel van zo’n 10 tot 12 gram, weegt Goliats schubbenpantser 50 kilo of meer.
Helemaal ongeschonden komen ook wij hier niet weg. Wannebee-steenbok Bram landt verkeerd op een scherpe rots en bezeert zijn pootje. Ook het clandestien oogsten van een sabra-vrucht door Th., loopt ondanks Mosjes toeterwaarschuwing uit op een stekelige aangelegenheid. Meerdere mensen moeten de kleine stekels uit hun handen en lippen plukken. Gelukkig waren onze ervaringen met Israëli niet zo scherp.
Tel Aviv
Het is nog erg warm in Tel Aviv. Naar verluidt loopt de luchtvochtigheid zelfs op richting de 100%. Met maar één lift in het hotel-dat-gerenoveerd-moet-worden is het even wachten, maar uiteindelijk vinden we onze kamers. Gelukkig is het maar voor één nachtje.
We hebben nog even tijd voor het avondeten, dus met de meesten gaan we nog even naar het strand. De verwachting van een frisse duik in zee wordt niet waargemaakt: het zeewater is erg warm en best zout. Maar het is toch wel lekker om even te zwemmen en golven zijn altijd leuk. Het oranje balletje was helaas niet mee.
Afdrogen was eigenlijk onnodig, want bij het teruglopen was je alweer plakkerig van het zweet. Hoe houden de mensen dit uit? Het werd steeds begrijpelijker waarom er voor de bouw van Tel Aviv (‘Lenteheuvel’) hier niemand woonde. Danja heeft gelijk dat de sfeer in de grote, moderne stad heel anders is dan in de rest van Israël.
Na een prima buffetmaaltijd hebben we de avondsluiting. Op weg naar de avondsluiting is er nog iets opmerkelijks. We zien een ietwat vreemde man die Rianne, Maarten, en ik eerder ontmoette op bij de Klaagmuur voorafgaand aan de sjabbat! Hij beweerde toen ‘CIA-agent’ te zijn. (Wat doet hij hier? Volgt hij ons? Is hij Mossad en doet hij alsof ‘ie een beetje gek is?)
Hoe het ook zij, het is tijd voor de laatste avondsluiting. We nemen de gelegenheid te baat om de hooggeachte (n x ACHT?!) René ontzettend hartelijk te bedanken voor zijn reisleiderschap en de bijzondere reis die we met elkaar hebben mogen beleven. Naast een mooi schilderijtje met onze namen achterop, krijgt hij bonnen om ook met z’n vrouw lekker weg te gaan. Welverdiend!
De avond in Tel Aviv
‘s Avonds gaan we met elkaar nog wat drinken aan het strand. Wat is het nog steeds warm! Het is nog druk en we zien allemaal mensen die aan het sporten zijn. We laten de sportende indrukmakers voor wat ze zijn en gaan op ons gemakje zitten op de strandstoelen. Daar proosten we met elkaar op een prachtige reis en goed gezelschap!
Kamelenfarm, Dimona (Negev)
Na een ontspannen avond aan het kampvuur en een met sterren bezaaide nacht, ontwaken we bijna allemaal in onze cabins op de kamelenfarm. Arie-Jan heeft deze nacht onder de blote hemel bij het kampvuur geslapen, samen met beestjes die over hem heen kropen…
Met de zon vroeg op, begint het al snel warm te worden. We ontbijten bij de bedoeïenen. Als pap-eter mis ik gewoon pap eten nu wel. Het kleine yoghurtje plaagt mij eerder, dan dat het mijn paphonger stilt. Gelukkig is er lekker fruit en sterke thee of koffie. En dan is het alweer tijd om deze plek van zand, stilte en kamelen te verlaten. Zelfs Danja heeft haar woestijnervaring overleefd; want aan luxe heeft het ons hier in de woestijn niet ontbroken.
Ein Avdat
We verruilen het zandlandschap voor een rotsachtige omgeving. We bezoeken het nationale park Ein Avdat. We lopen tussen hoge rotsen en langs groen giftig water. Op de heenweg spotten we al enkele wilde berggeiten (ibex) en ook grote roofvogels, waarschijnlijk gieren. Eentje komt vanaf zijn hoge nest naar beneden vliegen en weet ons zo te boeien dat Elja zich aan een rots stoot. Ook horen we en zien we luidruchtige vliegers als er jachtvliegtuigen overvliegen die het dal vullen met geraas.
Tussen de hoge rotsen zijn wij maar klein en het is een indrukwekkende plek. Het doet mij denken aan een plek waar we zo dinosaurussen tegen zouden kunnen komen; Ein Avdat is locatie die niet zou misstaan in Jurassic Parc.
Steeds dieper de wadi volgend lopen we onderlangs langs de ene rotswand, totdat we een dam moeten oversteken naar de andere kant. Uiteindelijk komen we dan uit bij de waterval, die samen met de zon een mooie lichtshow geeft van weerkaatsingen op de rotswand.
Na een filefoto op de dam, lopen we dezelfde route terug. We zien nog een groep berggeiten en na onze dorst gelest te hebben, hup weer in de bus.
Graf Ben-Gurion
Onze volgende halte is het graf van David Ben-Gurion (1886-1973) en zijn vrouw Paula (1892-1968). Het is een plek midden in de woestijn, waar hij graag begraven wilde worden. David Ben-Gurion was de eerste premier van Israël en heeft zich op vele manieren ingezet voor de nieuwgevormde staat. Hij werd overigens geboren als David Grün in Polen, maar veranderde later zijn achternaam in Ben-Gurion wat ‘leeuwenwelp’ betekent. In de tuin die er nu is zien we geen leeuwenwelpjes, maar wel weer wilde berggeiten met mooie gedraaide horens. Ook het uitzicht bij de grafstenen mag er zijn en we maken een groepsfoto. Na de lunch vervolgen we onze busreis naar Tel Aviv.
Dal waar David en Goliat streden
Als bonus maken we een stop bij het dal waar waarschijnlijk de legers van Israël tegenover de Filistijnen lagen. We beklimmen een rotsige heuvel en met uitzicht op het dal leest René het verhaal van David en Goliat voor (1 Samuël 17). Het begint zo:
“1 Samuël 17:1 De Filistijnen bereidden opnieuw een oorlog voor. Ze verzamelden zich in Socho in Juda en sloegen hun kamp op in Efes-Dammim, tussen Socho en Azeka. 2 Saul riep het leger van Israël op en sloeg zijn kamp op in de Terebintenvallei. Daar stelden ze zich op tegenover de Filistijnen: 3 op de ene helling stonden de Filistijnen en op de andere de Israëlieten; het dal lag tussen hen in. 4 Uit de gelederen van de Filistijnen trad een kampvechter naar voren, een zekere Goliat uit Gat, een man van ruim zes el lang. 5 Hij had een bronzen helm op zijn hoofd en droeg een bronzen schubbenpantser dat wel vijfduizend sjekel woog.”
Indrukwekkend om hier het hele verhaal te horen. Ook indrukwekkend is dat Goliat langer geweest moet zijn dan Roel! Ruim zes el is meer dan 6 x 44cm = 2,64m. Ook de gevechtsuitrusting liegt er niet om. Met het gewicht van een sjekel van zo’n 10 tot 12 gram, weegt Goliats schubbenpantser 50 kilo of meer.
Helemaal ongeschonden komen ook wij hier niet weg. Wannebee-steenbok Bram landt verkeerd op een scherpe rots en bezeert zijn pootje. Ook het clandestien oogsten van een sabra-vrucht door Th., loopt ondanks Mosjes toeterwaarschuwing uit op een stekelige aangelegenheid. Meerdere mensen moeten de kleine stekels uit hun handen en lippen plukken. Gelukkig waren onze ervaringen met Israëli niet zo scherp.
Tel Aviv
Het is nog erg warm in Tel Aviv. Naar verluidt loopt de luchtvochtigheid zelfs op richting de 100%. Met maar één lift in het hotel-dat-gerenoveerd-moet-worden is het even wachten, maar uiteindelijk vinden we onze kamers. Gelukkig is het maar voor één nachtje.
We hebben nog even tijd voor het avondeten, dus met de meesten gaan we nog even naar het strand. De verwachting van een frisse duik in zee wordt niet waargemaakt: het zeewater is erg warm en best zout. Maar het is toch wel lekker om even te zwemmen en golven zijn altijd leuk. Het oranje balletje was helaas niet mee.
Afdrogen was eigenlijk onnodig, want bij het teruglopen was je alweer plakkerig van het zweet. Hoe houden de mensen dit uit? Het werd steeds begrijpelijker waarom er voor de bouw van Tel Aviv (‘Lenteheuvel’) hier niemand woonde. Danja heeft gelijk dat de sfeer in de grote, moderne stad heel anders is dan in de rest van Israël.
Na een prima buffetmaaltijd hebben we de avondsluiting. Op weg naar de avondsluiting is er nog iets opmerkelijks. We zien een ietwat vreemde man die Rianne, Maarten, en ik eerder ontmoette op bij de Klaagmuur voorafgaand aan de sjabbat! Hij beweerde toen ‘CIA-agent’ te zijn. (Wat doet hij hier? Volgt hij ons? Is hij Mossad en doet hij alsof ‘ie een beetje gek is?)
Hoe het ook zij, het is tijd voor de laatste avondsluiting. We nemen de gelegenheid te baat om de hooggeachte (n x ACHT?!) René ontzettend hartelijk te bedanken voor zijn reisleiderschap en de bijzondere reis die we met elkaar hebben mogen beleven. Naast een mooi schilderijtje met onze namen achterop, krijgt hij bonnen om ook met z’n vrouw lekker weg te gaan. Welverdiend!
De avond in Tel Aviv
‘s Avonds gaan we met elkaar nog wat drinken aan het strand. Wat is het nog steeds warm! Het is nog druk en we zien allemaal mensen die aan het sporten zijn. We laten de sportende indrukmakers voor wat ze zijn en gaan op ons gemakje zitten op de strandstoelen. Daar proosten we met elkaar op een prachtige reis en goed gezelschap!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
